Jak zbadać czy cierpię na bezdech senny?

Jak zbadać czy na pewno cierpię na obturacyjny bezdech senny?

Jest wiele objawów świadczących o tym, że możemy naszych nocy nie przesypiać zdrowo. Część z nich zauważą nasi partnerzy dzielący z nami sypialnię. Część będzie objawami zauważalnymi przez nas samych w ciągu dnia, a powstałymi ze skutków niedotlenienia mózgu w nocy. Do tego dochodzi spora lista czynników powiększających zagrożenie bezdechem sennym, które jeśli występują u nas razem z charakterystycznymi objawami, są w stanie dać nam sygnał, że warto zbadać się pod kątem OBS. Po kolei wymienimy wszystko tak, aby pomóc Państwu w podjęciu decyzji o sprawdzeniu swojego stanu zdrowia u lekarza.

Badania specjalistyczne na potwierdzenie bądź wykluczenie OBS.

Obturacyjny bezdech senny, jako problem wynikający z zatrzymania oddechu w skutek całkowitego bądź częściowego zamknięcia dróg oddechowych, w niewielu przypadkach może mieć też swoje przyczyny leżące w specyfice naszej budowy. Dlatego szukając pomocy lekarza, w pierwszej kolejności powinniśmy skierować swoje kroki do laryngologa. Będzie on w stanie stwierdzić, czy przyczyną bezdechów nie są np.: przegroda nosowa; przerośnięte migdałki podniebienne; polipy; za duże podniebienie miękkie itp. Jeśli to one okazałyby się przyczyną bezdechów, pomóc mogą nam proste zabiegi chirurgiczne niwelujące powyższe anomalia. Jeśli jednak laryngolog nie zauważy tego rodzaju zmian jako przyczyn OBS, koniecznym będzie poszukanie pomocy pulmonologa. Lekarz tej specjalizacji będzie mógł zaproponować nam jedno z dwóch dostępnych badań dających już stuprocentową diagnozę czy cierpimy na obturacyjny bezdech senny, czy nie.

Pierwszym z tych badań jest polisomnografia. Jest to badane wykonywane w warunkach szpitalnych. W czasie gdy pacjent śpi do jego ciała są przyczepione elektrody rejestrujące pracę: mózgu, gałek ocznych oraz aktywność mięśni klatki piersiowej i brzucha. Polisomnografia jest najczęściej przeprowadzana w specjalnych, akustycznie wyciszanych pomieszczeniach, w których można spokojnie zasnąć. Oprócz szpitali wykonuje się ją również w tzw. Pracowniach badań snu. Czujniki przyczepione do pacjenta pozwalają monitorować: ilość tlenu we krwi; ruchy kończyn; tętno (EKG); chrapanie; fazę snu chorego (EEG i EOG); przepływ powietrza przez nos i usta. Badanie to jest dość kosztowne i niekiedy niewygodne dla wszystkich pacjentów, bo wymaga zaśnięcia poza domem, co może być utrudnione bądź to ze względów zdrowotnych, bądź dodatkowego stresu powstałego z konieczności zasypiania w obcym otoczeniu.

Dla takich osób dobrym rozwiązaniem będzie drugie badanie – poligrafia. Jest ono podobne do polisomnografii, również pozwala na diagnostykę zaburzeń oddychania podczas snu, ale możliwe jest do przeprowadzenia w domu pacjenta. Od badania polisomnograficznego odróżnia poligrafię jedynie brak monitorowania w czasie snu czynności mózgu pacjenta. Pod tym względem jest ono trochę mniej precyzyjne, jednak wciąż pozwala na postawienie właściwej diagnozy i wdrożenie leczenia.